Heil die leser,
Ietwat ondertoe in my werfjoernaal is daar ‘n plasing getiteld “Waarom bestaan organisasies?” waarin ek al die kwessie van die kerngroep – die korporatiewe binnekring – aan die orde gestel het. Maar klaar is ek beslis nie daarmee nie, want oor die jare was daar min dinge in die lewe van organisasies wat my só gefasineer het om dop te hou as kerngroepe en natuurlik ook “in” groepe en “uit” groepe.
Wat is ‘n “kerngroep”?
Die regte kerngroep – dié kerngroep in die organisasie – is nie te vinde op ‘n organogram nie. Dit bestaan nie as ‘n “afdeling” op ‘n spesifieke deel van die struktuur nie. Jy kan nie ‘n lyn om die kerngroep trek nie. Ja, dit is so dat die kerngroep wel lede uit die uitvoerende kommittee sal insluit, maar nie alle lede van die kerngroep is lede van die uitvoerende kommittee nie. Die kerngroep mag iemand in finansies insluit, iemand in bemarking, iemand in verkope, iemand in produk-ontwikkeling – en gewoonlik is die lede redelike senior mense in die organisasie. Mense wat die organisasie kan laat beweeg en veral in die bepaalde rigting wat die kerngroep bevoordeel.
Die kerngroep is gewoonlik redelik stabiel, maar lidskap van die kerngroep verander na gelang van die lede daarvan se behoeftes. As mens oor langer tydskale daarna kyk skuif die grense van die kerngroep ook maar en word ‘in’ lede dalk ‘uit’ lede. Óf die kerngroep kan groei, of daar ontstaan subgroepe en die oorspronklike kerngroep word ‘n super-kerngroep wat deur die invloed van mense wat lede is van albei (kerngroep en subgroep) die bedrywighede van die sub-groepe rig en legitimeer, en ‘n beherende invloed daaroor uitoefen.
Die grootte van die kerngroep
En wat is die omvang – die grootte – van ‘n kerngroep? Wel as ons Robin Dunbar* se werk oor sosiale netwerke in ag neem, kan ons voorspel dat die kerngroep gewoonlik uit tussen 15 en 50 lede sal bestaan, met ‘n gemiddelde ledetal van so in die omgewing van 35 mense – natuurlik afhanklik van die grootte van die organisasie.
In groter organisasies ontstaan daar oor tyd ‘n netwerk van ‘in’ groepe in die organisasie. Die netwerk kan groot wees, maar die kleiner groepe is gewoonlik nie só omvangryk as die ware kerngroep nie. Die kleiner, invloedryke groepe, het gewoonlik toegang tot die kerngroep deur spilfigure wat in beide groepe teenwoordigheid het. Of mens kan dit ook só sien: sekere mense (wat lede is van die kerngroep) bou ‘n volging op van mense wat die spilfigure sien as hekwagte van die kerngroep. Die kleier groepe is afhanklik van die toegang wat die spilfigure hulle bied tot die gunste en gawes van die kerngroep.
Waarom kerngroepe bestaan
Die kerngroep is van die mees noodsaaklike belang vir die ontstaan van enige organisasie. Die entrepreneur omring homself gewoonlik van ‘n baie vroeë stadium met mense wat hy vertrou, en natuurlik voortdurend in sy vertroue neem. Soos wat die organisasie groei, behou die stigter sy netwerk en as die organisasie suksesvol is en hy gelukkig is om aan die stuur van die organisasie te bly, maak hy seker dat die kerngroep in die voorspoed deel… En dis dan ook waar die mag wat die stigtersfiguur – die “**man-in-die-middel” – vandaan kom. Hý** word die uitdeler van welvaaart. Sy ingroep raak afhanklik van die welvaart wat uitgedeel word, en doen alles in hulle vermoeë om die organisasie te laat slaag sodat hulle personlike welvaartstroom nie opdroog nie.
Die spilpersone sien wat die resep tot welvaart is: jy hou die man-in-die-middel gelukkig. En dan pas hulle dieselfde resep toe op die mense wat hulle in die kern plaas. Dit word ‘n uitruil netwerk (“exchange network“). Die man-in-die-middel deel opdragte uit op so ‘n wyse dat dit sy agenda pas, wat belyn is met dié van die man-in-die-middel van die super-kerngroep. En as die opdragte na wense uitgevoer word, versprei hy weer die beloning onder sy volgelinge.
Neem nou in ag dat die netwerk nie op die formele organisasie struktuur sigbaar is nie. Die netwerk het sy nodusse regoor die organisasie – verteenwoordigers wat die belange van die “man-in-die-middel” dien. En so kry die man-in-die-middel die werk gedoen buite die formele organisasie se blokkie-stapel om. En beloning vloei deur die netwerk …
Die beloning
Beloning is ook nie altyd geld wat hande verwissel nie. Trouens, dis baie selde dat geldelike beloning te gereeld hande sal verwissel. Dalk ‘n bonus aan die einde van die jaar, ja, maar die regte beloningseenheid in netwerke is v6er meer subtiel. Mag, en die toegang tot mag is seker die belangrikste beloningseenheid. Dan voorkeur om aan sappige projekte te werk; en ontwikkelingsgeleenthede; of beheer oor skaars hulpbronne – die moontlikhede is ontelbaar, en so uniek soos mense self. Begunstiging en bevoordeling van netwerklede geskied meestal op subtiele en onverwagte maniere.
Is kerngroepe en kerngroep-netwerke ‘n slegte ding vir ‘n organisasie?
Dis te betwyfel of organisasies hoegenaamd kan bestaan sonder kerngroepe en ‘in’ groepe. Groepe sorg dat werk gedoen word wat te lank neem om deur die formele struktuur te vloei. Dit is egter in die wederkerige vloei van patronaatskap en subtiele begunstiging van lede waar die angel in die stert van groepe in organisasies lê…
Dié plasing raak nou té lank, so ek sal later weer daaroor moet pen opneem.
Sela
————–
* Nota aan self: Onthou om iewers in die toekoms ook ‘n plasing te maak oor Dunbar se werk oor die struktuur van sosiale groepe. Baie interessante werk. Vir ‘n lusmaker, soek op die net na: Hill & Dunbar (2003). Social network size in humans.
** Noem my maar ‘n feminis, maar nodeloos om te sê, dit kan ewe-eens ook ‘n *sy* wees! So, lees gerus ook maar “vrou-in-die-middel” – ewe geldig.
Scribendius 